RETURN !

WITAM WAS MOJE MARCHEWIĄTKA.
Jak niektórzy widzą, ostatnio zaczęłam zmieniać to i owo z szatą graficzną. Dlaczego?
REAKTYWEJSZYN, MUAHAHAH.
Na razie pomysły na następne rozdziały mam w głowie - wkrótce przeleje je na papier. Więc już niedługo pojawi się kolejny rozdział!
Póki co, zapraszam na our-unusual-story.blogspot.com - bo to jest mój w pełni działający blog.
Więc bądźcie czujni!
Av. x
P.S. 3 tysiące wyświetleń?
Nadal nie mogę w to uwierzyć.
massive thank you!

Information

Cześć kochani. :<..

Obmyśliłam to i owo, i niestety doszłam do smutnych wniosków. Tego bloga trochę nie przemyślałam.. oczywiście nie żałuje, że go założyłam, bo wręcz przeciwnie, ale chodzi tu o coś innego. Wymyśliłam sobie historie, napisałam pare rozdziałów i nagle blokada. Nie mam bladego pojęcia co teraz ma się wydarzyć. Co najśmieszniejsze, wiem jak będą wyglądały końcowe rozdziały, ale kto mądry kończy opowieść po zaledwie sześciu rozdziałach?

Potrzebuje trochę czasu. Napiszę sobie najpierw sama co ma być dalej, a dopiero potem wrócę do regularnego publikowania postów. Na chwilę obecną, blog jest zawieszony. 

Nigdy w życiu go nie usunę, bo to moja pierwsza poważniejsza strona. Za dużo wartości sentymentalnej, więc się nie martwcie :). Bardzo dziękuję osobom takim jak Edith. Ona zawsze znalazła czas, żeby naskrobać pare zdań na temat moich wypocin.. JESTEŚ WIELKA! Swoją drogą, zajrzyjcie w komentarze do jakiegokolwiek rozdziału, a tam znajdziecie jej profil. Prowadzi bardzo fajny blog, również o One Direction, który polecam wam przeczytać.

Na pocieszenie macie małą niespodziankę...

Klik

hahaha. 

Tam możecie mnie od dziś spotkać.

KOCHAM WAS!

Av.xxx

6. How can I love when I'm afraid ?

 Na wstępie, przepraszam autorki blogów, których historie namiętnie czytałam i komentowałam, za to że tak długo nie udzielałam sie pod waszymi wpisami. Przyrzekam, że sie poprawie. 

- A potem kra lodu pękła. Dopiero co widziałem cię uśmiechającą się i robiącą piruety na łyżwach, a nagle zniknęłaś. Myślałem o najgorszym... ale sama złapałaś się szybko powierzchni i krzycząc że nigdy więcej nie dasz się namówić na moje pomysły wyszłaś z wody.

To co najmniej dziwne. Jakim cudem nie pamiętam momentów spędzonych z Loczkiem? Jakaś anomalia pogodowa ? Matko, Paranormal activity.

Z tego co teraz usłyszałam, okazuje się że moja przeszłość z nim związana była barwna i rozbudowana. Począwszy od wyścigach na motorach i zakończywszy na akcji charytatywnej organizowanej tylko przez naszą dwójkę.

Zerknęłam na niego z ukosa. Rozcięta warga, która i tak unosiła się w uśmiechu, twarz pokryta zadrapaniami i duży bandaż na czole. I pomyśleć, że to przez tego idiotę, który wcisnął moim koleżanką jakieś świństwo. No nie, miałam o tym nie wspominać! Nie nie nie. Nie teraz. W tej chwili jestem myślami z Harrym, nie z Lilką i Noemi. Chociaż przez parę godzin muszę o tym zapomnieć.

- To może zapytam inaczej.. jest coś, czego razem jeszcze nie robiliśmy?

- Hahaha. No wiesz... - poruszał znacząco brwiami ponownie wybuchając śmiechem. Sama zaczęłam zanosić się drgawkami głupawki, ale nie odstępując od tradycji zdzieliłam go chustką przez głowę.

Siedzieliśmy, a raczej leżeliśmy pod rozłożystym drzewem w ogrodzie szkoły. Przyroda smutniała, bo zanosiło się na burzę, do której w sumie byłam przyzwyczajona jako Angielka, za to nasze humory wręcz przeciwnie. Ten 'niepozorny' chłopak, który w kółko myśli tylko o denerwowaniu innych, okazał się powodem moich łez śmiechu. Dzięki niemu mogłam odreagować, i mimo że mijała druga godzina tematów do rozmowy nie brakowało.

- Pada? Teraz ? No niee. Pogoda potrafi wszystko zepsuć. - mruknął podnosząc się z ziemi. Złapał mnie za rękę unosząc w górę. - Wiesz, że zostalibyśmy dłużej gdyby nie to. Nie chcę żebyś się przeziębiła.

- Haroldzie, wzruszyłeś każdy centymetr mojego ciała tą troską. - westchnęłam, i tu chyba nie kłamałam. Chciałam już iść, gdy poczułam że nie mam gruntu pod stopami. Matko, najpierw troszczy się o moje zdrowie, teraz będzie mną wywijał w powietrzu. Ja mu dam!- Harry! Postaw mnie natychmiast!

- Chciałabyś. Drodzy państwo, witamy na pokładzie Odrzutowca linii lotniczych ciacho z lokami. Skromne ciacho z lokami. Proszę zapiąć pasy ! - Ni stąd ni z owąd znalazłam się na jego plecach. - Trzymaj się, Cookie. TURBO PRZYŚPIESZENIE! - ciekawie musi to wyglądać. Jakiś wypłosz z drugim wypłoszem na plecach, gna przez alejki parku i pierdzieli głupoty, ten drugi strach na wróble drze się w niebogłosy, klnąc na wszystkie znane mu języki. WYJMUJCIE APARATY, GUYS !

- Harry, ja tylu rzeczy jeszcze w życiu nie zrobiłam, nie chce skończyć zmiażdżona przez twoje cielsko ! Zaraz upadniemy ! -

- Drodzy państwo, po lewej stronie widzimy okazałe jabłonie, po prawej jakieś japońskie różowe cosie, przed nami błoto... BŁOTO ?!

Wykrakałam.

Harry starał się utrzymać równowagę na śliskiej powierzchni, ale grawitacja zrobiła swoje. Oboje runęliśmy na prawe boki ciał. Chociaż tyle, że nie umarłam śmiercią tragiczną zmiażdżona jego suchym tyłkiem.

- Błoto! Błoto widzę ! Ciemność widzę ! - znowu zaczął paplać, ale zmienił pozycję tak że znalazłam się pod nim. Nie, chyba jednak stracę życie tego dnia.

- Jesteś potworem. Ciężkim potworem. Złaź ze mnie bo nie mogę oddychać !

Cisza. Czyli to on umarł ? Otworzyłam szybko powieki, które zaciskałam ze strachu, a pierwsze co zobaczyłam to jego wielkie oczy utkwione w moich.

Co on robi ? Przecież wyraźnie oznajmiłam mu PRZYJACIELE. Chciałam coś powiedzieć, ale nie mogłam wydobyć z siebie najmniejszego dźwięku; może dlatego, że przygniatał moje ciało swoim, a może z innego powodu. Poruszyłam tylko bezgłośnie wargami, bo na więcej nie było mnie stać. Zahipnotyzowana jego spojrzeniem nie mogłam odwrócić swojego wzroku. I tak, ten malutki głosik w mojej głowie znowu darł się ' dajesz mała!'. Niechęć do związków i kontaktów damsko-męskich jednak wygrała, w chwili gdy jego usta znajdowały się coraz bliżej moich. Zrzuciłam go z siebie, czując jak policzki płoną mi z nadmiaru emocji. Oboje byliśmy cali w błocie, ale żadne z nas się tym nie przejmowało. Padało coraz mocniej, a od czasu do czasu jakaś zbłąkana błyskawica zetknęła się z wilgotną ziemią przeszywając ze świstem powietrze. Oboje siedzieliśmy na zimnym chodniku, i oboje byliśmy targani przez niewyjaśnione uczucia i emocje. Jakby to powiedzieć..

nie, nie wiem jak to powiedzieć.

- Dlaczego ? Dlaczego ty to robisz ? Przecież i ja i ty czujemy do siebie coś więcej niż przyjaźń.

- Nie. Mów za siebie.

Przysunął się bliżej mnie, a ja zamiast uciekać gdzie marchewki Louisa rosną zostałam w miejscu. Złapał mnie za podbródek, bym wreszcie na niego spojrzała.

- Może zacznę tak. Od początku naszej przyjaźni coś nas do siebie ciągnęło. Były chwile, kiedy to ty całkowicie traciłaś na moim punkcie głowe, były chwile gdy ja na twoim. Ale nigdy nie przyznaliśmy się otwarcie do tego wszystkiego. Ilekroć ja próbowałem coś w tym kierunku zrobić, ty zmieniałaś temat i uciekałaś. Ale zawsze byłaś jedną z najbliższych mi osób. Do ciebie pierwszej szedłem z problemem, z tobą mogłem się śmiać i płakać, a nie mam wielu takich osób w życiu. Wtedy, tam na stacji... myślałem że na zawsze cie stracimy, bo nie oddychałaś, i dopiero wtedy zdałem sobie sprawę, że jesteś dla mnie jeszcze ważniejsza. Potem mnie zapomniałaś.. było mi z tym bardzo ciężko, ale chłopaki mnie wspierali. I mimo że tak mnie teraz odrzucasz, powoduje to że intrygujesz mnie jeszcze bardziej, i chcę cie poznawać na nowo.

Troche czasu minęło zanim to wszystko do mnie doszło. Tak, ludzie, tu mnie macie, mam do niego słabość, ale nie chce niczego tu psuć. Ta przyjaźń może być zbyt piękna, żeby niszczyć ją związkiem. Na który w dodatku nie jestem gotowa..

- Przepraszam. Tamta Nelly, a ta, to.. między nimi jest w takim razie różnica. Wybacz mi.

I odeszłam, zostawiając go samego.

* * *

Ludzie patrzyli na mnie jak na jakieś dziwadło – zresztą nie dziwię się. Cała mokra, oblepiona błotem, biegłam korytarzami hotelu, a z oczu spływały mi ciurkiem łzy. Chociaż tyle, że ciężko odróżnić je gdy jestem cała pomoczona.

Gdzie iść ? Oto Question Of The Day. Nie wrócę do pokoju, bo nie mam siły konfrontować się z sprawą przyszłego uzależnienia ( tfu tfu) ani Lilki ani Noemi. Poszłam więc do..

- NA WSZYSTKIE MARCHEWKI ŚWIATA ! - Louis otworzył drzwi apartamentu chłopców. Obgryzał dzienną porcje jego ulubionego warzywa i przyglądał się uważnie moim pozlepianym włosom.- Coś ty zrobiła ! Co się stało ?! Wyglądasz... strasznie!

- Wow. Nie zauważyłam. - prychnęłam wchodząc do salonu. - którędy do Zayna? - zapytałam siedzącego na kanapie Liama. On nie pytał o nic, bo wiedział że nie mam w tej chwili ochoty na takie rozmowy. Wskazał tylko skinieniem głowy na drugie z prawej drzwi.

- Louis, idź do parku. Harry oberwał dziś nieźle, więc teraz pewnie źle się czuje.

- Ale... CO ?! JAK TO ?!

- Idź i zobacz. Nie mam czasu na wyjaśnienia.

Szarpnęłam ze złością klamkę dużych, brązowych drzwi i zatrzasnęłam je za sobą z hukiem. Zayn siedział w samych szortach na parapecie i na kolanach trzymał laptop, a po jego ramieniu wspinał się kot. Tak, idę z problemami do brata.. tak dziwne, tak prawdziwe!

Spojrzał na mnie co najmniej z zdziwieniem. Zlustrował moje ciało od stóp do głów, kręcąc przy tym głową i przeciągle zagwizdał. Nie ma to jak wsparcie, czyż nie ?

- Czuje się jakbyśmy się cofnęli z dziesięć lat wstecz. Zawsze wracałaś taka usmarowana z dworu, tylko szczerzyłaś się jak idiota, a nie płakałaś.

Dobra, daruj sobie te złote myśli ! Jestem na skraju rozdarcia emocjonalnego, no halo!

Przyciszyłam radio i usiadłam na wielkim parapecie obok niego. Oparłam się o okno, pewnie pokrywając je przy tym warstwą błota, ale zignorowałam to. Dziwne, że tak normalne dla innych zdarzenie wywarło na mnie wielką presję, smutek i poczucie winy. Zostawiłam tam chłopaka, który tak się o mnie starał.. gotów był bić się za mnie, co i tak mu nie wychodziło, ale chęci się liczą. Znam go od paru dni, a namieszał tak w moim spokojnym życiu jak nikt.

W głośnikach rozbrzmiał cichy głos Liama. Zaczynała się piosenka One thing, która dudniła w moich uszach pomimo że przyciszyłam radio. Nic do tego nie miałam, dopóki nie odezwał się głos Harrego. Rzuciłam pierwszą lepszą rzeczą w urządzenie, wydając jakieś pomruki rodem z dżungli.

- Ooo ! To Hazziątko cie tak urządziło ! Ale nie płacz, przecież błoto zejdzie w praniu. - parsknął śmiechem zdejmując kotka z głowy. Spojrzałam na niego morderczym wzrokiem, bo istotnie zaczynał mnie denerwować. Nie mam ochoty na żarty, a przyszłam po pomoc, a nie oglądać teleturniej kto dosoli dziś bardziej młodszej Malikowej.

- Ktoś ci kiedyś powiedział, że pod tą nienaganną fryzurką masz próżnie nie mózg?

- Dobra. Chodzi ci o Lilkę i Noemi?

?!?!?!?!

Czyli wszyscy to wiedzą ?! I każdy tak spokojnie do tego podchodzi ?!

Emgf emgf emgf pochlastam się.

- To ich indywidualna sprawa. Świata nie naprawisz.. też mi się to nie podoba, ale w sumie nie od nas zależy co one robią. A Harrym się nie przejmuj. Nie chcesz z nim być, to nie, zaraz się którąś pocieszy. Może nie pamiętasz, ale nawet gdy wcześniej był w tobie zakochany po uszy bajerował co drugą laskę, a z co trzecią lądował jak nie w łóżku, to chociaż na okładce gazety.

- Ty i twoja szczerość.. a w ogóle od kiedy jesteś jasnowidzem ?

- Ja po prostu mam oczy.- skwitował i zaczął liczyć fajki w pudełku. Od zawsze nie podobało mi się że pali, ale jak być bad boyem to na całego, nie ?- Poza tym.. sama na niego lecisz.

- CIEBIE CHYBA COŚ BOLI. -. Nienienie. W życiu, nigdy, przenigdy.

Zayn okazał się dobrym słuchaczem. Przegadaliśmy całą godzine i dowiedziałam się ciekawych rzeczy o Hazzie..

to nie takie aniołek z gołą dupką jak siebie przedstawiał. Podrywacz, zarywacz, flirciarz i wszystko w ten deseń. Teraz chociaż wiem, że stara z siebie zrobić jakiegoś maczo, a takich chłopaków nie lubię.

Nagle ktoś zapukał.

Zayn krzyknął, a raczej rozdarł się ' CZEGO WY CHCECIE, NAWET SPOKOJNIE Z SIOSTRĄ NIE DA SIĘ POGADAĆ ?!!' i nawet nie ruszył się z miejsca. Zanim ja zdążyłam podnieść swój zacny tyłek, drzwi powoli zaczęły się otwierać.

Moim oczom ukazała się drobna, wysoka blondynka. 17Stka, góra 18Stka. Duże, podchodzące w niebieski kolor oczy, mleczna skóra. Na jej czole spoczywała nienaganna grzywka ścieniowana na bok. Ubrana była jak w tych filmach, dosłownie – czarno-biały uniform pokojówki, składający się z kusej spódniczki, fartuszka, i dziwnego czegoś uczepionego na czubku głowy.

Kątem oka zerknęłam na Zayna. Oczy rozszerzały się mu coraz szerzej, z buzi wypadł patyczek od zjedzonego lizaka, a sam mamrotał coś do siebie. Kurde, czy na sali obecny jest goły amor który właśnie go ustrzelił ?

- Ja.. to.. więc.. nie wiedziałem.. aa.. no...

- Nie szkodzi. Przyszłam posprzątać. - mruknęła wciągając za sobą wielki wózek z szczotkami, odkurzaczem i innymi rzeczami do porządków. Nawet nie zwróciła większej uwagi na mojego brata, tylko gapiła się na moje brudne ciuchy, ale po chwili dodała – Czy nie przeszkadzam ? Mogę pójść najpierw dalej.

- Nie! Nie nie nie ! Nie przeszkadzasz !

- Ulalaaaaaa. - zagwizdałam dając mu sójkę w bok. W odpowiedzi posłał mi pięć razy silniejszą, przez co wylądowałam na podłodze. Jak za dawnych czasów, hahaha.

- Chodź, pomogę ci. - rzucił się w jej kierunku potykając o pudełka po jedzeniu.

- Żartujesz sobie? To moja praca. - wyminęła go i zaczęła zbierać opakowania po zjedzonej pizzy.

- Alice, Alicja czy jak tam wolisz – uśmiechnęłam się do niej czytając plakietkę zawieszoną na jej koszulce – Odmawiasz przyjęcia pomocy przez tą gwiazdeczkę ? Masz u mnie duży plus.

Zayn wystawił mi niezadowolony język, i pomimo nalegań blondynki zaczął zgarniać z podłogi brudne koszulki. Alice zaczęła się z niego śmiać co chwile wymieniając ze mną znaczące spojrzenia. W końcu i ja pomogłam im ogarnąć chlew brata, mając przy tym niezły ubaw z tą dziewczyną. Do reszty rozbawiło mnie, gdy ' miszczunio podrywu' na pożegnanie wręczył jej zdjęcie zespołu z dedykacją ' Uwielbiam z Tobą sprzątać, przychodź częściej', a ona stwierdziła że od nadmiaru lakieru do włosów na tej fotce wygląda jakby miał tłuste.

- Tragedia.. - skwitował zamykając za nią drzwi – Dlaczego przy dziewczynie która mi się spodoba zrobiłem się taki.. spięty? I.. i dlaczego ona nie rzuciła się na mnie z piskiem?

- Biedactwo. Twojego przerośnięte ego zostało zranione?

- Goń się brudasie. W ogóle, umyj się i ubierz w jakieś moje rzeczy.

Zrobiłam jak kazał. Wybrałam sobie stanowczo za duży t-shirt z napisem ' Eat me', który sama mu kupiłam i jakieś przerośnięte beżowe szorty. Zayn gdzieś się ulotnił, mówiąc że zaraz wróci, a ja udałam się do jego łazienki. Zdjęłam ubrania które pokrywało zaschnięte już błoto i weszłam pod prysznic, zamykając drzwiczki od wielkiej kabiny, i na wszelki wypadek jeszcze zasunęłam zasłonkę. Zaczęłam trochę bawić się w facetów, bo stanęłam w strumieniu ciepłej wody i myślałam nad swoim życiem, relaksując się i nie mając ochoty na ruszanie się z miejsca.

Nagle mój żołądek przewrócił się o 360 stopni, bo... ktoś otworzył drzwi.

PRZECIEŻ JE ZAMYKAŁAM !!!

chyba..

- Zayn ? Wiesz co, daj mi twoją odżywkę bo moja dziewczyna dziś przyjeżdża. Muszę zrobić ten trick, jak Justin Bieber, tak zarzucić i ta da da daaam. Padnie ! - rozpoznałam głos Lou.. Wpatrywałam się w przestrzeń nie wiedząc co robić.

Nagle drzwiczki się otworzyły, a ja złapałam się za zasłonkę zrywając ją całkowicie z zaczepek. Pozdrowienia dla mnie!

Louis poślizgnął się i wpadł do kabiny, a ja drąc się ' wynoś się zboczeńcu' zawinęłam go w ala kurtynę, i gdy nic nie widział okryłam się ręcznikiem. Chyba napisze o tym do działu w gazecie pt 'WTOPA'

- Wracaj tu golasie !

W biegu zamknęłam go w łazience, nałożyłam szybko ubranie i z amokiem w oczach rzuciłam się na drzwi prowadzących do salonu. Śmiałam się jak opętaniec, zresztą tak jak Louis który wydostał się sprintem z więzienia i ruszył za mną, odgrażając się że mnie dorwie po tym jak bez politowania owinęłam go niczym ser w naleśniku.

- Ja ci dam! Moje kochanie przyjeżdża, a ty chciałaś mnie pozbawić życia ! Osierociłbym tyle niewinnych marchewiątek...

Nagle ujrzałam jedne z najlepszych osób na świecie – Eleanor i Danielle. 

____

Ale czasu minęło ! :<  Przepraszam, ale szkoła całkowicie wciągnęła mnie w wir obowiązków i zawsze gdy siadałam do komputera dosłownie usypiałam po 20 minutach. Teraz siadłam i napisałam wreszcie coś nowego, co na pewno ma mase błędów, bo i dziś jestem zmęczona. Jak się czegoś dopatrzycie śmiało piszcie. :d

Rozdział dedykuję mojej koleżance ze szkoły, która chyba jako jedna z nielicznych systematycznie czyta moje wypociny.  

Mam nadzieje, że pod tym rozdziałem udzieli się chociaż 10 osób. Pisze to tylko dla was, a fakt że nikt nie chce postawić swojej oceny bardzo mnie przygnębia. Tak, mówię tez od ciebie, pewnie teraz chcesz kliknąć przycisk " zamknij stronę", ale co ci szkodzi napisać z dwa zdania twojej osobistej opinii ? Nawet, jako anonimowy. 

Jeszcze raz przepraszam za to o czym wspomniałam u góry, i dziękuję za TYLE WYŚWIETLEŃ <333

xxx

5. It's funny. One wrong move and your life may be over.

- Styles, nie mogłeś znaleźć lepszej pory dnia żeby mi zawracać głowę ? Tak na marginesie upodabniasz się do Lilie.

Na przyszłość lepiej wiedzieć, że niewyspana Nelly = zła Nelly. A jeszcze gorzej gdy ktoś śmie kazać mi otworzyć oczy o drugiej w nocy.

- Nie sądziłem że odbierzesz... słuchaj, Cookie, jest sprawa.

- Nie nazywaj mnie tak. Jest już późno, będę kończyć.

Wiedziałam, że go ranie. Wiedziałam, że moja arogancja nie przychodzi sobie ot tak. Wiedziałam, że część mnie chciała po prostu polecieć do niego i wycałować każdy centymetr jego twarzy i nie tylko, ale dopóki ten cichutki głosik pożądania nie opuści mojego ciała muszę tak się zachowywać.

Nie mogę się zakochiwać, nie po tym co spotkało mnie z Eric'iem.

- Nie ! Nie rozłączaj się ! Wysłuchaj mnie, proszę, to ważne – ściszył głos, a do moich uszu doszły dziwne szmery, świadczące o jego przyśpieszonym oddechu. Ciary na plerach. - Spotkaj się ze mną, dobrze ? Jutro, siedemnasta, aleja piąta. Bądź.

Nim zdążyłam cokolwiek odpowiedzieć, a dokładniej zbyć go udając skamieniałą zdzirę, usłyszałam szybkie przerywane sygnały. Rozłączył się.

***

Oszalałam, wiem. Zdecydowałam się pójść na to spotkanie. Znaczy, nie odbyło się bez gróźb i namówień 

Lilie, ma się rozumieć. Denerwujące, ale cieszy mnie że kogoś takiego mam przy sobie.

- Załóż to ! Wczoraj byłam z naszą przyszłą nauczycielką gitary w galerii i musiałam to wziąć ! Poza tym, dziś piękna pogoda, więc musisz założyć coś zwiewnego i kolorowego.

- Nie ma to jak spoufalać się z osobami pracującymi, co ? - Skoro tamta panna zgodziła się na shopping z osobą taką jak LILIAN, musi mieć niezłą psychikę. ' Przecież te dwa swetry się różnią. Ten ma guzik z niebieskimi akcentami. ' - Harry 'emu się spodoba !

- Jesteś niemożliwa ! Mam ważniejsze rzeczy na głowie niż podobanie się mu. - Przyjrzałam się lekkiej, malowniczej sukience, która będzie sięgać nad kolana. Niby okej, tylko że ja nie lubię chodzić w takiego rodzaju rzeczach.. - Zaczekaj. Gdzieś miałaś taki ładny t-shirt, w kolorowe paski..

Zaczęłam grzebać w jej wielkiej szafie. Bluzki, spodnie, tuniki, sukienki, jeszcze więcej sukienek, apaszki.. zakupoholizm to zakupoholizm. Znając ją, nie chodzi już w tej koszulce, więc musi być gdzieś głęboko zakopana...

Lilie wyszła na taras, a ja tonęłam w morzu ciuchów, szukając tego głupiego kawałka materiału. Wywaliłam prawie całą zawartość mebla na parkiet, a sama do niego weszłam i szperałam dalej.

- Gdzie ty to masz ?! - wychyliłam głowę zza framugi szafy. Lilian wylegiwała się na słońcu, siedząc na wielkim leżaku. Znowu czytała jakieś pomylone romansidło.

- Pewnie jakaś szufladka na końcu.

Szufladka ? Here you are ! Mała, duża, średnia. Pewnie na 'nic nie warte koszuliny' przeznaczyła tą najmniejszą. Otworzyłam ją z wielką nadzieją, ale spotkało mnie rozczarowanie.

Do jej wnętrza wepchnięte były jakieś folie, małe pudełeczka i białe opakowania.. chyba od lekarstw. Sięgnęłam bo jedno z nich, zaciekawiona co to w ogóle jest.

- Lilian .. ?

Nie wierze. Prochy.

Rzuciłam to ze wstrętem, a serce skoczyło mi do gardła.

Narkotyki ? Dopalacze ? Coś w ten deseń.

Moja najlepsza przyjaciółka, jedna z najbliższych osób, właśnie targnie na swoje życie. Na usta cisnęły mi się przekleństwa, a do oczu łzy. Czemu ? Czemu ona ? Kto to jej wcisnął ?!

Wzięłam to z powrotem do ręki i wyskoczyłam na zewnątrz szafy. Lilie jak wcześniej siedziała na leżaku, uśmiechnięta i zagłębiona w lekturze. Ona bierze..z taką myślą nie da się oswoić.. Moja przyjaciółka robi z siebie wywłoke.

- Ty. - wbiegłam na taras i rzuciłam w nią foliami z tym czymś. - Co ty do cholery jasnej robisz.. życie ci nie miłe ?! Ćpać się zachciało ?!

- Nie, błagam uspokój się, ja ci wszystko wytłumaczę.. - pobladła jąkając się.

- Jak mam się kuźwa uspokoić ? JAK ?! Brałaś to gówno, brałaś ! Co, uzależnieni wydali się tacy cool ? Nie, nie poznaje cie. Brzydzę się tobą.

Szał, istny szał. Rzucałam w nią opakowaniami dusząc łzy, wywracałam meble stojące na balkonie i darłam się wyzywając ją. Ona z tego może nie wyjść. Zniszczyć sobie życie.

- To tylko parę działek.. na rozluźnienie stresu... wiesz, niedługo zaczynają się te lekcje, występy na żywo, wywiady.. ale panuje nad tym. Nic się nie stanie. Poza tym nie jestem jedyna.. Noemi..no..

- David. To on wam to wcisnął ?

Wszystko zaczęło się układać w logiczną całość, a milczenie uznałam za potwierdzenie.

Umówiłam się z nim, jak gdyby nigdy nic. Siedziałam na fundamentach wielkiej fontanny, nie wiedząc czy wybuchnę zaraz z rozpaczy czy złości. Sięgnęłam po komórkę i napisałam Hazzie, że nie mogę dziś się spotkać. Najpierw muszę rozmówić się z Davidem, a jakieś miłosne podloty w tej chwili mam gdzieś.

Gdy zobaczyłam jego roześmianą twarz, zacisnęłam ręce w pięści i rzuciłam się na tą jego markową koszulkę, którą pewnie kupił za pieniądze które zarobił sprzedając narkotyki.

- Nelka ? Coś się stało.. to płaczesz ?

- Nie, oczy mi się pocą wiesz ?! Jak ty mogłeś to zrobić ! Myślałam że jesteś w porządku, a nawet bardziej niż w porządku ! Zawsze gdy próbuje zaufać facetom kończy się to takim rozczarowaniem.. dlaczego sprzedajesz to świństwo? Dlaczego Lilie ? Mnie też chciałeś wykorzystać, żeby omotać, wcisnąć prochy i zarobić ?

Złapał mnie za obie ręce, więc zaczęłam go kopać. Wiem, że zaraz przyleci Carrie ze swoimi kamerami, ale w chwili obecnej mam to gdzieś.

- Cicho.. za dużo osób to słyszy.. ja ci wszystko wytłumaczę, tylko musimy iść gdzieś gdzie nie ma ludzi.. Cii.. spokojnie..

I zatkał mi buzię, wlokąc w pobliskie gęste drzewa. Łzy przysłoniły mi oczy, a mięśnie odmówiły posłuszeństwa..

Wtedy zjawił się On.

Wyrwał mnie z jego rąk, niczym marionetkę. Runęłam na ziemie, a on zetknął swoją pięść z twarzą Davida. Kiedy wszystko zaczęło przybierać nieciekawy obrót, starałam się ich rozdzielać, ale bezskutecznie. Wokół zebrał się tłum gapiów, Carrie też już się zjawiła, a nikt nawet nie kiwnął palcem żeby to skończyć. Dopiero po chwili nadbiegli ochroniarze i z trudem zaczęli odciągać jednego od drugiego.

- Harry ? Harry słyszysz mnie ?

Rozpacz, jedna wielka rozpacz. Jego idealną twarz pokrywały strugi krwi, a buzie wykrzywił grymas bólu i złości. To moja wina. Wszystko moja wina.

Usiadł na trawie głośno dysząc, a ja szybko kucnęłam przy nim, ścierając czerwoną ciecz z jego twarzy swoją bandamką.

- Jesteśmy na miejscu zdarzenia proszę państwa, dwójka została już rozdzielona, na szczęście. Przypominam że przed chwilą mieliśmy do czynienia ze strasznym widowiskiem.. Harry Styles wdał się w bójkę z jednym z grupy początkujących. Ten drugi okazał się bardziej sprawny, przez co gwiazda One Direction bardzo ucierpiała.. Na miejscu zdarzenia jest siostra jego kolegi z zespołu. Nie wiemy o co poszło, ale świadkowie mówią, że chyba o wcześniej wymienioną dziewczynę.

Carrie piskliwym głosikiem komentowała całe zdarzenie. Ktoś wezwał już odziały medyczne, a ludzie powoli się rozchodzili. David też się ulotnił. Na miejscu za to zjawili się szybko lekarze, chcący zabrać Hazzę do szpitala, jednak on stanowczo odmówił.

- Czy teraz wreszcie zechcesz pójść ze mną na spacer? - przerwał mi moje ględzenie, o tym jak bardzo głupio postąpił i jak bardzo mi przykro. Cały czas starałam się unikać jego wzorku, jednak teraz utkwiłam go w jego wielkich oczach.

- Tak Harry. Oficjalnie idę z tobą na spacer. - złapałam go za rękę i zaciągnęłam w stronę ogrodów.

* * *

Tymczasem.

W dużym pomieszczeniu siedziało około dziesięciu mężczyzn. Odbywali niespokojną rozmowę – co chwile ktoś podnosił krzyk, rzucał stosem kartek w drugiego i podnosił nową awanturę.

- Mówię, że lepiej z tym poczekać, nic nie stanie się gdy odłożymy to na później.

- Za wielką pożyczkę zaciągnęliśmy, poza tym wszystko aż wrze. Trzeba naprawić ten świat.

- W takim razie kiedy?

Jeden z nich wstał i zaczął niespokojnie przechadzać się wzdłuż pokoju. Był ich szefem, więc każdy czekał na jego zdanie w tej sprawie.

- Odwołajcie wszystkie oddziały. Poczekamy do pierwszych podsumowań. Z tego co wiem, ta szkoła organizuje je gdy mija połowa każdego semestru, oraz pod ich końce. Na razie wyślijcie tam szpiegów.

- Tato ? - jeden z zgromadzenia wstał i utkwił wzrok w przedmówcy. - Wiesz, że muszę tam iść.

- Wiem. Zrobisz jak chcesz, tylko żeby cie nie rozpoznali.

- Na razie tylko pójdę się odgrażać. Prawdziwą zemstę poczują gdy zaczniemy misje.

Ktoś wykonał parę nerwowych telefonów, karząc dowódcą siedzieć na razie cicho.

- One Direction. Cieszcie się spokojnym życiem póki możecie.

- Świat po tym długo nas nie zapomni, spokojnie..Eric.

__

Nie skomentuje tego :c Wstawiam, nawet nie wiem czemu stosunkowo tak szybko, i nawet nie wiem czemu w taki straszny dzień jak poniedziałek. Nawet odechciało mi się czekać, aż poprzedni rozdział skomentuje troche więcej osób. Już przestałam się łudzić że to możliwe. Tak czy siak dziękuje tej garstce, której chce się czytać ten chłam, za tak ciepłe słowa. :D Ostatnio przeżywam trochę ciężkie chwile i przez to trudno mi sklecić sensowne zdanie, więc sami wiecie.. 

ALE, KTO OGLĄDAŁ LIVE CHAT Z CHŁOPAKAMI ?! 

JESTEM PRZE PRZE PRZE PRZE DUMNA Z NAS WSZYSTKICH ^ - ^

Polska tu, Polska tam, sialala :D Coś czuje że nastają lepsze czasy dla Directionerek z naszego kraju. 

xxx

4.Actually who are you ?

Co u mnie ? Wspaniale. FlairSchool to najlepsze co w życiu mnie spotkało. Mieszkam tu dopiero czwarty dzień, ale i tak czuję że jestem na właściwym miejscu. I pomyśleć, że jeszcze niedawno byłam tak sceptycznie nastawiona, a na castingi Liam przeciągał mnie przez pół domu. Przechodni chcieli dzwonić po policje gdy wlókł mnie wrzeszczącą do samochodu. Oj Nelly, Nelly.

Połowę pierwszego dnia spędziłam w łóżku, bo Zayn z Lily uparli się że jestem za słaba na zwiedzanie terenu. Dopiero późnym popołudniem zrozumiałam o co im chodziło..

Większego kompleksu nie wiedziałam w całym swoim życiu ! Wielgarna placówka była okrążona złotą bramą z logiem szkoły, a na jej terenie rozsiane były małe budynki wokół jednego, monumentalnego hotelo – szkoło – Bóg wie czego. W drapaczu chmur znajdowały się apartamenty uczestników projektu, sale rekreacyjne ( każdy boi używać się tu słowa ` lekcyjne ` ), spa, restauracje, bufety, sklepy, sale kinowe(!!) i nie wiem co jeszcze. Na razie ogarnęłam tylko wschodnie skrzydło, gdzie były apartamenty. Budynek ma w naszej części białe, nowoczesne akcenty, a na bardziej ekskluzywnych piętrach, gdzie widziałam gwiazdy z prawdziwego zdarzenia ma czerwono złote. Warto wspomnieć, że poziomy nie są takie jak w klasycznych hotelach.. na środku są poręcze i widać co dzieje się na niższych piętrach, znajdują się na nich podświetlane fontanny, umh, wszystko czego dusza zapragnie ! Nie wiem skąd ludzie wzięli na to pieniądze, ale wiem już czemu tak chętnie gwiazdy tu lgną i wszędzie polecają.

Na zewnątrz możemy korzystać z miejsc takich jak baseny, sauny i kluby, na terenie znajdują się też sady, parki i ogrody. Wielkie, z jeziorkami, usiane bujnymi kwiatami i białymi lampionami. Szkoła jest na skraju spokojnego, nadmorskiego miasteczka, gdzie część złocistej plaży należy do uczestników. I mogłabym tak gadać i gadać, o tym jak wspaniałe jest to miejsce, ale spróbujcie sobie sami wyobrazić taką oazę spokoju, gdzie wszystkie wasze marzenia się spełnią. Na pewno dacie rade.

Drugiego dnia poznawaliśmy reguły gry. Wszyscy siedzieli w wielkiej auli, która pewnie będzie służyła do koncertowania, a dyrektor po kolei wtajemniczał świeżaków w zasady i intencje tegorocznego kursu. Każdy dostał rozkład, gdzie wypisane jest kiedy i gdzie odbywają się zajęcia kształcące.. od nauki gry na perkusji do gotowania. Każdy wybierał co chciał. Uczyły nas też osobistości, jak widać nie tylko pełniły role uczniów. Uczestników podzielono na parę grup, w zależności od stopnia umiejętności. Ja z Lily i koleżankami, które poznałam w dniu przyjazdu trafiłam do początkujących.

- Nel, śpisz ?

- Nie kochanie, oglądam powieki.

Po chwili grobową ciszę w pomieszczeniu przerwał tupot drobnych stóp, a ich posiadaczka usiadła na moim łóżku.

- Musimy pogadać.

Nie odpowiedziałam, tylko rzuciłam w nią zegarem z nocnej szafy i zdenerwowana szczelniej okryłam się kołdrą.

- Mogłaś zwyczajnie powiedzieć że za późno na rozmowę, a nie targnąć na moje życie !

- Lilie. Jest trzecia w nocy.

- Ale to ważne.

- To powiedz o tym Niall ` owi, o ile dobrze wiem smsujesz z nim dobre trzy godziny. A my porozmawiamy rano..

- Ale to o niego chodzi !

- DOBRANOC !

-Wiesz co, Malik, ja wysłuchuje twoich miłosnych rozterek, nawet jak są wytrzaśnięte z księżyca.

Spojrzałam na nią oszołomiona. M-i-ł-o-s-n-y-c-h ? Od kiedy ona coś czuje do tego żarłoka ?!

Lily i Niall. Ona umie gotować, on umie jeść. W sumie poradzili by sobie w przyszłości.

- Tak jakby.. jestem z nim coraz bliżej i wydaje mi się że.. dobrze czuje się w jego towarzystwie. Troche za dobrze. Ostatnio się z nim zbliżyłam jak spotykaliśmy się na narady wojenne na wasz temat. No co, nie rób takiej miny ! Ty i Harry. Dlaczego jesteś dla niego taka oschła ? Nie widzisz że on wypruwa sobie flaki żeby się do ciebie zbliżyć ?! Tego dnia, jak dopiero się obudziłaś, byłaś oczarowana Loczkiem, a teraz co ?

O tak. Pójdzie okrężną drogą żeby mnie wziąć na przesłuchanie ? To ona przed chwilą przyznała że coś czuje do Horana, a bardziej ją interesuje co ja mam do Harry`ego ?

Otóż nic nie mam. Właśnie o to chodzi, że nic. Może tamta Nelly była jego przyjaciółką, ale ja nią na razie nie jestem...

On jest.. miły. Fajny, inteligentny, zabawny, tak, tak, okej! Ale musi mi dać trochę czasu. Może pamięta mnie jako najlepszą przyjaciółkę, ale ja go znam od paru dni. Nie skocze mu w ramiona i nie ucałuje jak ponoć robiłam to kiedyś.. (swoją drogą, chyba było to dziwne).

- Nie zmieniaj tematu Lilian.

Skończyłyśmy rozmowę jak zaczynało świtać.

* * *

- Jesteśmy właśnie w pokoju młodszej siostry samego Zayna Malika, w którym mieszka wraz z jej przyjaciółką, która nas tu wpuściła. Proszę spojrzeć, jak stylowo urządzone są apartamenty młodych uczniów. Tu znajduje się mini salon, idziemy dalej po schodkach, o i już jesteśmy w sypialni. Na lewo i prawo znajdują się dwie łazienki, a wszystko przestronnie i dekoracyjnie urządzone. I ten wielki taras na wprost, cud miód wiewióreczki. Tak, Pan Craven nie oszczędzał na rozpieszczaniu podopiecznych. Co o tym sądzisz, Lilian ?

- Tak, bardzo nam się tu podoba. Ale wybierzcie się do grup powyżej trzeciej, tam dopiero są luksusy.

Obudziły mnie piskliwe głosy, prowadzące rozmowę tuż nad moją głową. Tak, panna Delux już się zgodziła na wizytę Carrie i jej kamer. Fajnie że zwróciła uwagę na to, że jestem w piżamie, a ona kręci na żywo.

Pan Craven miał swój program w jednej z najbardziej rozchwytywanych stacji telewizyjnych. Nasze życie, postępy i przygody odbywać się będą pod bacznym okiem ekipy filmowej. Coś jak Big Brother. Niestety.

- Ależ oczywiście.. i tam się nie obyło bez mojej wizyty Liliano. O, Nelly się obudziła ! - nim zwróciła na mnie uwagę zdążyłam owinąć się szlafrokiem. Zaspana Malikowa w telewizji. Super. - Zbliżenie Nick..

Po skończonym wywiadzie, razem z Noemi, Lilie, Camille i ekipą One Direction poszliśmy do parku. Do rozpoczęcia zajęć mieliśmy całe trzy dni, więc hulaaaaj dusza póki może. Usadowiliśmy się pomiędzy jabłoniami i pośpiewaliśmy trochę na rozgrzewkę.

- Ej Nelly. - Liam przeniósł wzrok na mnie i Harrego. Tak, znowu usiadł koło mnie, i znowu próbował objąć, a ja znowu zrzuciłam jego rękę i mocniej wygrywałam melodię na gitarze Niall`a. Co najśmieszniejsze jakaś malutka, wkurzająca część mnie była z tego powodu zachwycona, ale większa obawa przed rozkochaniem się w tym chłoptasiu zwyciężyła. - Wiesz że ty i Hazziątko byliście parą ?

- Ooooooooooo ! - Noemi zawyła i roześmiała się, patrząc na mój poker face.

Tego już za wiele. Jak mogłabym nie pamiętać chłopaka ? I ja + on ?

Znowu wkurzający głosik w środku pisnął z zachwytu.

- Byliśmy.. byliśmy ?

- Tak. Liście. Wasz związek trwał aż trzy godziny.

- Liam! To miało być tajemnicą! Ona miała tego nie wiedzieć! - złapał go wpół i turlając się po trawie okładali się pięściami. Nie nowość.

Wow, byliśmy razem aż 180 minut. Chyba ustanowiliśmy rekord.

Podczas gdy oni imitowali małe szczeniaczki, wypytywałam o szczegóły. To czego się dowiedziałam splatało się w niezłą komedie. Tragicznie nieromantyczną,

- No więc.. To było dawno temu.. za górami za lasami żył sobie pan Styles i pani Malik. Pewnego dnia wyżej wymieniony osobnik postanowił powiedzieć ci, że cie bardzo lubi-lubi, i poprosił cię o chodzenie. Ty się zgodziłaś, ale po paru godzinach się pokłóciliście. Stwierdziłaś, że się pomyliłaś co do niego i nie może liczyć na związek. W sumie on też doszedł do tego wniosku.. Pośpieszył się chłopaczyna i nie odróżnił przyjaźni od miłości.. - Louis wepchał sobie do buzi kolejne ciastka i cośtam dalej bełkotał, ale go nie słuchałam.

Więc tamtą i tą Nelly ciągnie do niego tak samo, tylko że ta nowa Malikowa troche boi się rozczarowania miłosnego.

Ale przecież tamta i ta idiotka to ta sama kretynka.

Zrezygnowałam z dalszego posiedzenia i postanowiłam trochę pozwiedzać. Chodziłam niekończącymi się alejkami zachodniego skrzydła. Budynek tętnił życiem. Nagle hotelowe korytarze zamieniły się w coś w rodzaju galerii. Tłumy ludzi których znam w telewizji odwiedzały różne butiki, na lewo w restauracji sama Eliza Doolittle zajadała się pizzą gawędząc z Jessie J, na prawo z butiku wychodziła obładowana sklepowymi torbami Christina Perri, a na wprost mnie Pixie Lott dyskutowała o czymś z Rihanną. Obłęd.

Nagle ktoś wpadł na mnie, przez co z hukiem runęłam na podłogę. Wielki ból przeszył moją głowę, a oczy zaszły na chwile mgłą. Te wszystkie gwiazdki muszą mieć ze mnie niezły ubaw.

- Kretynie, jak łazisz ?! - Nie miałam pojęcia na kogo się wydarłam, miałam gdzieś czy to ktoś z świeżaków jak ja czy jakiś miliarder.

Silna ręka chwyciła moją i przyciągnęła do siebie. Zażenowana samą sobą i tym idiotą otworzyłam oczy, zaczynając wymachiwać rękami jak oszalała. Emocje we mnie wrzały, a los chciał żebym wyładowała je na tej osobie.

- Jak chodzisz ? Mogłeś mnie zabić. Może trochę ostrożniej ?!

Włosy około do ucha, czarne, proste, grzywka. Malutkie piegi, niebieskie, pełne zakłopotania oczy i przygryziona bielutkimi zębami warga. Tak zakodował mi się w pamięci ten chłopak.

- Przepraszam, tamten koleś popchnął mnie a ja wpadłem na ciebie. Nic ci nie jest? Ile palców pokazuje ?

- Bez przesady. Przeżyję.

- Może przeprosinowa kawa, spacer, obiad? Ty wybierasz!

- Tak właściwie muszę już iść.. - niechętnie, ale muszę odmówić. Jedyne czego teraz potrzebuje to spokoju.

- Nie daj się prosić, tylko godzinka. Jestem David.

- Nelly. - kąciki moich ust same uniosły się w górę. - To może spacer.

- Świetnie. Znam tu wspaniałe miejsce, Nelka.

- Hahahah. Nelka? Przezwisko dobra dla psa.

- W takim razie chodź psiaczku ! - złapał mnie za ramię i przeciągał przez tłum ludzi. W końcu znaleźliśmy się w bocznych korytarzach, a z nich wyszliśmy na zewnątrz.

David okazał się bardzo sympatycznym facetem. Spędziliśmy razem parę godzin. Zabrał mnie w wspaniałe, odludnione miejsce, gdzie ciszy nie mącił żaden gwar oprócz naszych rozmów. Co chwile wybuchaliśmy śmiechem, bo mój nowy znajomy okazał się wielkim żartownisiem. Bardzo wspomógł mnie w duchu i poprawił humor.

David pochodzi z małego miasteczka na południu Anglii. Jego hobby to aktorstwo, więc rodzice posłali go tutaj razem z kuzynem. Jest taki pozytywny, otwarty, zwala z nóg. Miał ciężkie dzieciństwo, jako dziecko bogaczy podróżujących po świecie. Bardziej był zżyty z nianią niż rodzicielką, bo razem z tatą widywał ją raz na parę miesięcy. Pozornie miał wszystkiego pod dostatkiem, ale najważniejszej rzeczy mu brakowało.

Gdy słońce zaczęło chować się za horyzontem odprowadził mnie do apartamentowca.

- Bardzo ci dziękuje za dzisiejszy dzień, Nelka.

- Ja tobie również, mam nadzieje że..

- Nelly !- ni stąd ni z owąd zobaczyłam Lilian. Wściekłą Lilian – Co ty tu robisz ? Z Davidem ? Z nim ? Nelly, Nelly, nie, Nelly, to nie dla ciebie, nie powinnaś..

- Stop! Co ty mówisz ? Znacie się ? - zerknęłam na czarnowłosego. Jego twarz stężała i pobladła.

- Tak jakby.. - westchnął posyłając znaczące spojrzenie mojej koleżance. - Ale spokojnie, tylko zrekompensowałem jej nieprzyjemne lądowanie na tyłku.

W tej chwili Noemi wpadła na korytarz z Harrym. Ona też zrobiła dziwną minę widząc mnie obok niego.

- Neeeeeelly ?! Z Davidem ? Wiesz co, nie przypuszczałam że ty też, nie wyglądasz na..

- Na co ?! - krzyknęłam jednocześnie z Harrym. Nasze spojrzenia się spotkały, ale szybko przeniosłam swoje na Davida. - No słucham, nie chcecie mi czegoś powiedzieć ?

- Nie, Noemi, Nic się nie stało. - mruknęła Lily i odciągnęła mnie od czarnowłosego prowadząc do pokoju.

_____

na wstępie, coś dzieje mi się z czcionką i mimo że przestawiam na to, żeby wszędzie była taka sama, raz jest mniejsza raz większa -.- 

Ciao ! Jejku, jejku, jejku ! Aż tak długo mnie tu nie było ? Ostatnim razem pacze : 600 odwiedzin. Teraz pacze : ponad 1000 ! AWWW! Mimo że stanęłam z reklamą bloga tak wiele osób odwiedziło moją stronę ? Ale się ciesze, aaaaaaaaaaa *-* Nawet nie wiecie, jak mnie podnieśliście na duchu, bo właśnie przechodzę ciężkie chwile. Dziękuję! :DDDDDD

Rozdział na razie jeszcze należy do takiego wstępu przed całą akcją. Nieudanego, ale mniejsza z tym. Mam dość intrygujące plany co do Nelly i reszty, ale potrzebuje małego wprowadzenia.

Teraz ważna informacja :

Avicii poszła sobie w sobotę lulu, i wyśniła nową historie :O

szczegółów nie zdradzę, bo jeszcze nie czas na to. z pewnością nie zrobię na razie nowego bloga, bo ledwo czasu mi starcza na ten. może kiedyś. na razie będę pisała sobie na bardzo interesujących lekcjach w-fu (na których nie ćwiczę, kontuzja piękna rzecz.. )  wstępne szkice. I teraz question of the day, kogo chcecie jako głównego bohatera z chłopców ? (opowiadanie o 1D rzecz jasna). Mi rybka, wielbię każdego. 

oraz prośba. na bloga zagląda sporo osób. chciałabym, żebyście nie tylko czytali i wyłączali stronę, ale i udzielali się w komentarzach. To dla mnie bardzo ważne. Chce poznać waszą opinie. 

xxx

3. I'm falling for your eyes, but they don't know me yet.

Ostatnie pożegnanie, ostatnie łzy i ostatnie spojrzenia. Wsiadając w samochód czekający przed domem i patrząc na tłum przyjaciół z rodzinom czułam się całkowicie rozdarta. Ogarnęły mnie spore wątpliwości. Nie wiem, jak odnajdę się w tej szkole. Nie wiem, czy sprostam oczekiwaniom innych.

Nic nie wiem.

Otworzyłam szybę, wystawiłam głowę i rękę na zewnątrz zaczynając machać. Nasza grupa jechała dwoma samochodami – jednym prowadził Niall, drugim Louis.

- Hej, kociaczki, gira na gaz i jedziemy, bo czeka na nas powitalny lunch ! - z radia wypłynął głos Irlandczyka. Umh, mimo że pokazywałam po sobie że denerwuje mnie jego ciągły głód, tak naprawdę za to go lubiłam. Każdy z nich miał swoje małe zboczenie, co sprawiało że są wyjątkowi i niepowtarzalni. Tak, to byli moi przyjaciele. Za nimi skoczyłabym w ogień, nawet za Zaynem, który od małego zawsze burzył moje zamki z piasku, starał się włamać do pamiętnika, albo zjadał mojego ostatniego naleśnika. Chyba czas obalić mit, że starsi bracia nienawidzą się z młodszymi siostrami.

- Mówisz masz niedożywieńcu – chrząknął drugi kierowca do odbiornika – Dobra marchewiątka, to pośpiewajmy coś na drogę ? - opony zapiszczały a Boo Bear wystawił łepetynę przez szyberdach nie patrząc na drogę i krzyknął ` Jak wrócimy urządzimy taką domówkę na jakiej nigdy nie byliście!`

- Idioto, patrz jak jedziesz, wystraszyłeś Skarpetkę !

- Zayn... wziąłeś kota ? - w tej chwili na oparciu przedniego siedzenia zobaczyłam małego persa. Dostał go od nas na urodziny. Miłował tego czworonoga bardziej niż lusterko, ale chyba był nietrzeźwy jak wymyślał mu imię..

- Mam go zostawić na pastwę losu z rodzicami ?

- Szłaaaa dzieweeeczka dooo laaaseeeczka .. Harry, kochanie, śpiewaj ! - Louis złapał kotkę wpół i zaczął tarmosić – Hej, Malik, zabije ci dziewczynę, blebleble. I inna cię nie zechce !

- Tomlinson, oddaj mi Skarpetkę !

Awanturnicy siedzieli na przednim siedzeniu, a ja z Harrym z tyłu. W drugim samochodzie jechała reszta. Po dwóch godzinach zatrzymaliśmy się na stacji benzynowej.

- Słyszałem że są tu dobre pączki ! - Niall wytoczył się z samochodu i biegł w stronę bufetu.

- Hej, Mama zrobiła jedzenie na drogę. Jest w schowku. - krzyknął za nim Zayn

- Skończyło się !

Nie ma to jak wsunąć 15 kanapek i parę batoników za jednym zamachem. Ale za to kochamy Horana, nie ?

Przez całą drogę rozmawiałam z Harrym. Wychodząc z samochodu wziął mnie pod rękę i zaciągnął do sklepu. Zarzucił kaptur na burzę loków i wsunął na nos okulary przeciwsłoneczne.

- Będę kupować lody incognito. - wyszczerzył się pokazując rząd bielutkich zębów. Uwielbiałam jego uśmiech, bardziej niż truskawki zmiksowane ze śmietaną, spanie w niedziele czy coca colę z lodem. Mogłam wpatrywać się w jego roześmianą twarz godzinę za godziną, odkrywając w niej za każdym razem coś innego. Ma urok chłopaczyna, oj ma. Ma też powodzenie wśród dziewczyn, oby tylko wybrał sobie tą właściwą. Kocham go jak brata i nie pozwolę, żeby jakakolwiek go wykorzystała.

Centrum stacji było dziś nieźle zatłoczone. Kolejka mierzyła sobie parę metrów, ale bez czegoś chłodnego do picia nie ruszę dalej.

- Mniaaaaaaam jestem w raju ! - Harry zachwycał się długim rzędem zamrażalek z lodami. Jednym zręcznym ruchem złapał mnie wpół i zaczął kołysać w rytm piosenki lecącej w radiu. Jego ciepłe ręce owinęły mnie w talii, jeszcze cieplejszym oddechem dmuchał w moje włosy upięte w wysoki kok, jeszcze cieplejszym uśmiechem obdarzył moją osobę, eh. Ej, żeby nie było ! Te jego.. czułości to po przyjacielsku. Tak tak. Przyzwyczaiłam się do tych uścisków z jego strony, jestem przecież jego Little Cookie. Nic więcej.

Chociaż, czy naprawdę nie chciałam czegoś więcej, oto jest pytanie. Jest starszy o.. rok, bo niedługo będę obchodzić siedemnaste urodziny. Ale to tylko przyjaciel, ja jestem dla niego swego rodzaju młodszą siostrą, o którą się troszczy.. nic więcej. Między nami jest tylko powietrze, z domieszką jego męskich perfum, których woń ilekroć dostała się do mojego nosa powodowała ten paraliż, z którym zdążyłam się zaprzyjaźnić.

– Ej, Nelly, jak sądzisz, w jakim czasie się rozt...

Umilkł wpatrując się w coś za moimi plecami. Stał przodem do mnie więc jedyne co ja widziałam to jego nos. Nagle zmarszczył czoło, a jego buzię wykrzywił grymas. Chciałam się odwrócić, ale złapał mnie za łokieć.

- Nie ruszaj się. - na jego twarzy odbił się błysk flesza.

Tylko nie teraz..

tylko nie oni..

Byłam zła. Teoretycznie powinnam przyzwyczaić się do ciągłej obecności paparazzich, ale w praktyce nikt nie denerwował mnie tak jak oni. Gdziekolwiek chłopaki się nie pojawiali, już zjawiali się oni. Dużo czasopism czepiało się mojej ciągłej obecności z nimi. Redaktorzy brukowców snuli przypuszczenia, że coś więcej łączy mnie z Harrym. Za każdym razem gdy przyłapywali nas razem, na różnych blogach i portalach pojawiały się artykuły z nagłówkami takimi jak ` Czyżby Styles gustował w chłopczycach ? ` ` Znoszone trampki, workowata koszulka i piegowata twarz – czy tak ma wyglądać nowa wybranka Harrego ? `

Początkowo czytając to chciałam zapaść się pod ziemie, ale z czasem wszystko się uspokoiło. Hazza dużo razy wypowiadał się o mnie i Lilian podczas wywiadów. Zaprzeczał plotką, a przytulanie mnie czy noszenie na baranach tłumaczył zwykłą przyjaźnią, jednak oni nie przestawali.

- Harry, tutaj, proszę pokaż się dziewczyno, jedno zdjęcie ! - piskliwy głos jakiejś kobiety napłynął do moich uszu, ale ja narzuciłam na głowę kaptur, zasunęłam bluzę pod szyje i spuściłam głowę w geście rezygnacji. Znowu stanę się obiektem plotek, zacznę dostawać listy z pogróżkami a na blogach będę komentować mnie ` Potwór z Loch Ness ` lub ` Służka przy królewiczu `

- Dziewczyny, to One Direction ! Chcę Autograf ! Liam ! Liam spójrz na mnie ! Zayn kochaaaam cięęęę! Jesteście niesamowici ! - cały sklep zapełnił się fankami, które ni stąd ni zowąd wyrosły spod ziemi. Piskliwe dziewuchy, łażą wszędzie za nimi i proszą o autografy.. czasem nawet na cyckach czy brzuchu. Nie wszystkie takie są oczywiście, bo fanki a psychofanki to różnica.

Jakaś blondyna uwiesiła się na Harrym, oplatając jego nogę swoją, wypinając biust i robiąc z ust dzióbek pozując do zdjęcia, trochę dalej dziewczyny tratowały Zayna, na lewo Louis był otoczony grupką wrzeszczących fanek.. a ja ? Wir piskliwych istotek przepychał mnie na bok. Tabuny stóp w balerinkach, trampkach i obcasach (ałaj) tratował moje nogi. Nagle poczułam mocne pchnięcie w plecy.. Boże, jak tylko znajdę tą idiotkę która nie patrzy gdzie lezie to jej makijaż spłynie razem z colą którą ją obleje. Ale, ale. Nie zdążyłam tego zrobić, bo moje upadające ciało miało bliskie spotkanko z stojakiem na okulary.

O, Pokemony. Co tu robią pokemony ? Emgf czy tylko ja je widzę ? Pikachu ! Czemu łapiesz mnie za rękę ? Nie, zaraz spadnę, nie puszczaj, proszę, ja upadam ! Zaraz, co my robimy w chmurach ?

A nie, jednak nie spadam.

Kurde, ja latam !

O, Edward Cullen tu idzie ! Ał, ten blask bijący od jego klaty. Serio. Oślepiło mnie. Moje gały !

Po, Lala, Tinkiłinki i Dipsi też tu są.

Ciekawe.

Nagle przed oczami stanął mi Spongebob. Żółta gąbka spojrzała na mnie z irytacją i powiedziała tym charakterystycznym głosem, jaki pamiętam z czasów dzieciństwa

- Nie masz kisielu. Ani galaretki czy budyniu. Więc spieprzaj.

W tej chwili Pikatchu puścił moją dłoń, a ja leciałam, w dół, w dół, AAA, zaraz się rozbije. Ja jeszcze tylu rzeczy nie zrobiłam.. miałam skończyć z Harrym na bungee.. Właśnie, Harry ! Harry ! Haaarry !

Ziemia już blisko. To po mnie. 
 

- Ty, chyba się budzi.

- To wszystko twoja wina, Niall, przez ciebie się zatrzymaliśmy na tej cholernej stacji !

- Zamknij się !

- Ałaaaaj, to bolało ! Noemi, jesteś potworem ! Ledwo cie poznałem, a już a) rozwaliłaś moją kanapkę b) co chwile mnie bijesz i c) zjadłaś mojego batonika ! Biedactwo, oblane złocistą czekoladą, posypane orzechami, a ty je tak po potworzemu zjadłaś ! One było przeznaczone mnie ! W moim żołądku czułby się jak w raju.

Pikachu ? Czemu mnie puściłeś ? Ja nie żyje ? W niebie też tak się kłócą, jak w domu ?

- Wołała twoje imię przez sen, uuu !

- No. Pewnie miała koszmar. Harrysztajn wyjadacz mózgów 5.

Bum. Coś ciężko upadło na podłogę.

Mimowolnie uniosłam powieki, a pierwsze co zobaczyłam to 7 łebków będących parę centymetrów od mojej twarzy. Posiadacze tych kapuścianych głów miażdżyli mi ciało, przez co straciłam czucie w nogach.

- ONA ŻYJE ! HURAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA ! - z podłogi wstała jakaś postać. Teraz ludzi było osiem. Troche czasu minęło, zanim ich rozpoznałam.

Zayn.

Liam.

Niall.

Lou.

Lilian.

Szósta z kolei była posiadaczka czarnych włosów, sięgających ledwo za ramiona. Miała niebieskie oczy, które ładnie komponowały się z jej mlecznobiałą skórą. Obok niej stała dziewczyna z rudymi kosmykami. Niepewnie uniosła również błękitne tęczówki w moją stronę i uśmiechnęła się przyjaźnie. Jej bielutkie zęby kontrastowały z ognistymi włosami i piegami, co nadawało jej uroku.

Starałam się skoncentrować i przypomnieć co tu w ogóle robię, gdy nagle coś brutalnie zgniotło jeszcze bardziej moje ciało i przytuliło. No ludzie, ja to umieram, halo !

- Co ty.. - na mojej twarzy znalazły się włosy tego zakłócacza spokoju, a dokładniej loki.

Burza loków.

- Jak się martwiłem, martwiliśmy, jak zemdlałaś, to moja wina, przepraszam, ale, no, wiesz, kurde – wolniej, koleś ! Najpierw pytanie dnia : czemu obcy facet mnie przytula ? - jesteśmy już w FlairSchool, obejrzał cie lekarz, już dobrze Cookie.. odezwij się no !

Oderwał się ode mnie i usiadł na skraju łóżka. Co za chłopak, trzymajcie mnie ! Tętno podskoczyło mi jak oszalałe, czułam jak policzki zmieniają barwę a serce szybciej bije. Przede mną była najbardziej urocza istota jaką dane mi było w życiu obserwować. Bujne loki, nieskazitelna twarz, zielone paczadła. Zielone jak młoda trawa wiosną, jak mój ulubiony kisiel agrestowy, albo listki młodego drzewa. Ich głębia pożerała mnie od środka, mimo że malował się w nich straszny smutek i troska.

Nagle złapał mnie za rękę.. a ja głupia, z miną dzieciątka zaatakowanego przez pedobear ` a wyrwałam ją. Czułam jak moja twarz przybiera wyraz zakłopotania i zmieszania. Chciałam to zataić ale jak widać nie dało rady.

- Kim ty jesteś, tak w ogóle ?

Hej, chyba nie powiedziałam czegoś strasznego ? Mój brat wraz z resztą zespołu wydali z siebie okrzyk zdziwienia, jak moja babcia gdy dowiedziała się że nie mam zamiaru iść na medycynę.

- Dobrze się czujesz ? Może ma gorączkę ? Chodź do tatusia ! - Louis podczołgał się do mojego czoła i starał zamaskować zszokowanie na twarzy. - To Harry, koteczku, Harry ! Nie pamiętasz ? Musisz pamiętać ! To przez niego miałaś złamaną rękę, z nim brałaś pracę dorywczą w przedszkolu..to twój przyjaciel Nel.. - zaśmiał się nerwowo, przez co poczułam się jak kretynka. Skołowana kretynka

.

- H-a-r-r-y. - powtórzyłam tępo spoglądając na skamieniałą twarz posiadacza tego imienia – Harry ?

Nie przypominam sobie, żeby to bóstwo łamało mi kości czy pracowało ze mną w dzieciarni, tym bardziej że było mi przyjacielem...

- Nelly. Wygłupiasz się, ale przestań bo nie pora na żarty. Byliśmy na stacji, ty tam jak zwykle łaziłaś z Hazzą – wskazał na loczka i znów spojrzał na mnie. Hazza ? Trzymajcie mnie ! Co to za przezwisko ? - Nagle przyszli dziennikarze. No i fanki... Upadłaś bo jedna cię popchnęła na stojak z okularami, który jak na złość miał grubą rurę w środku. - skinął na moje czoło. Pomacałam tam ręką i poczułam wielki opatrunek.- Potem obejrzał cię lekarz i stwierdził że wszystko w porządku, musisz tylko wypocząć, a to tylko omdlenie z bólu... oddychałaś, tętno miałaś w porządku, no po prostu spałaś. Dowieźliśmy cię tutaj jakieś 5 godzin temu. W międzyczasie już nas oprowadzono. To twój pokój, mieszkasz z Lilian, a te drzwi prowadzą do apartamentu Noemi i Camille.

- Tak, ja to pamiętam, ale.. każdy szczegół utkwił mi w głowie, oprócz tego.. Harrego.. przepraszam, ja..

Wymieniony ukrył twarz w dłoniach, a Liam objął go ramieniem i przyciągnął do piersi. Zaraz chyba serce pęknie mi z bólu. Przeze mnie mu przykro..

- Coś takiego zdarzało się nie raz. Po paru dniach pamięć jej wróci. - wtrąciła Camille. Chyba, o ile nie Noemi. Nie miałam teraz głowy do zapamiętywania imion.

Nie zwracałam uwagi na innych gaworzących sobie ludzi, byłam głucha na krzyki bojowe Liama który odbywał walkę z widelcem przeciwko łyżki Louisa, ani na dziewczyny śmiejące się z moim bratem. Wpatrywałam się w mojego .. przyjaciela, którego istnienia nie pamiętam. A on utkwił wzrok we mnie, ujawniając czerwone oczy i pozlepiane rzęsy, na których lśniły jeszcze kropelki łez.

_____________________

Witam drogie panie ! ( No, może panów też, ale.. ). Trójeczka po sporej przerwie jest, choć niezbyt jestem z niej zadowolona. Bardzo przepraszam za

a) To że sporo czasu minęło zanim coś ruszyłam na blogu

b) Nie wchodzę na blogi czytelników.. obiecuje się zreflektować. 

c) ŻE TAKI CHŁAM WAM WCISKAM, argh ! Napisałam jakieś bzdziny, nagle jadą do szkoły, a tu  zapomina Harrego i widuje się z Pokemonami >.<
Dziękuję za 600 odwiedzin.. oraz za to że wam się w ogóle chce to czytać xd
Ferie się kończą, a ja spędziłam je w książkach. W ogóle nie czuje się wypoczęta i nie wiem jak w poniedziałek pójdę do szkoły. Szykuje się sporo testów, na które mimo że przygotowywałam się sporo czasu i tak nie wszystko umiem. No ale cóż. Najwyżej będę kłaść asfalt, zamiast iść na medycynę >.< 
będę kończyć,  idę powtórzyć chemię. jeju co się ze mną dzieje ! x . x ocene rozdziału pozostawiam wam. jeszcze raz dziękuję i przepraszam. xxx

Do not be angry!

Hello Directioners ! Piszę do was cała uhahana i dumna z naszych chłopców, bo o ile mam dobre źródła wspaniale im poszło na Brit Awards. Należało im się, z tym na pewno się ze mną zgodzicie !
Ale przejdę do rzeczy. Wiem że sporo czasu minęło od dodania ostatniego rozdziału, ale ostatnio rzadko bywam na komputerze więc prace nad trzecim wpisem się urwały. W każdym razie bloga nie zawieszam, tylko wszem i wobec obwieszczam że zanim coś nowego dodam troche czasu minie. 3,4 dni, zobaczy się, najpierw muszę wyuczyć się czarnej magii zwanej fizyką...
Niestety nie mam takiego powera jak podczas zakładania bloga, oczekiwałam niewiadomo czego a jest jak jest. Bloga mało osób odwiedza, a jeszcze mniej się udziela pod rozdziałami. Wiecie, bez słów krytyki i uznania ciężko o zapał do pracy. Na początku motywowało to do dalszego ćwiczenia nad pisaniem, ale teraz jak na lenia przystało zwiesiłam głowę i oczekuje cudu xd No nic. Postaram się ulepszyć moje wypociny.
Dzięki za uwagę, xxx

2.You know I'll take you to another world.

- Lilian Delux ?

W wielkich, srebrno-czarnych głośnikach rozbrzmiał głos Mr.Cravena, a z publiczności doszedł nas ryk mojego brata i jego zespołu.

Byłyśmy na przesłuchaniach do FlairSchool. Szkoły dla tych jedynych w swoim rodzaju, utalentowanych, najlepszych. W duchu nadal przeklinałam samą siebie, że tak łatwo uległam i zgodziłam się żeby w ogóle mnie tu przywieziono. Zaraz, czemu powiedziałam łatwo ? Chłopaki wylali siódme poty żeby mnie wyciągnąć z domu ! Oczywiście nie obyło się bez szarpaniny z Zaynem i resztą. Łapałam co się da, na futrynach zostały ślady moich paznokci, podczas ` podpierania` się szaf cała ich zawartość znalazła się na podłodze, rozbiliśmy lampę i wazon – gdybym nie wiedziała, że jakaś idiotka imieniem Nel tupnęła nóżką i nie chciała dać za wygraną, myślałabym że w moim domu popełniono szereg morderstw.

Znajdowaliśmy się w jakimś sporym mieście o dziwnej nazwie, której nie mogę sobie przypomnieć. Wyjątkowo świeciło słońce, a niebo było bezchmurne, co jest rzadkim widokiem w Anglii. Miejsce do przesłuchań było pod ogromnym, białym namiotem – paredziesiąt szczęśliwców zakwalifikowanych aż do tego poziomu stało na wielkiej scenie, a naprzeciwko nas siedzieli jurorzy. Był to drugi etap grupy muzycznej, do której ja się zgłosiłam. Pierwszy polegał na grze na instrumentach, drugi to śpiew. Z Lilian bez problemu przedostałyśmy się przez początek, bo fortepian, perkusja czy gitara nie sprawiały nam trudności. Oprócz naszego przedziału było jeszcze aktorstwo, malarstwo i tak dalej.

Nie obyło się oczywiście bez telewizji i publiczności, co przyprawiało nas o ból głowy i jeszcze większą tremę.

Moja przyjaciółka pewnym krokiem wysunęła się z naszego szeregu i podeszła do stojącego mikrofonu.

- Jaki utwór wylosowałaś ? - zapytała jedna z jurorów. Miała długie blond włosy, ale znowu moja pamięć mnie zawiodła i nie miałam pojęcia kim jest ta kobieta.

Brązowowłosa rozwinęła małą karteczkę i mruknęła zrezygnowana do mikrofonu :

- One and only.. Adele..

Oblała mnie fala gorąca, a ją zapewne jeszcze większa. Lilian miała bardzo wyrazisty, rockowy głos. Zwykle gdy musiała zaśpiewać piosenki takiego typu umywała ręce.

- Cóż. Piękny utwór. Jeśli śpiewasz tak dobrze jak grasz, z palcem w nosie powinnaś dostać się do naszej szkoły.

Z głośników zaczęły płynąć pierwsze akordy piosenki. Lilian zaczęła bujać się na prawo i lewo, nie wiem czy w rytm muzyki czy z nerwów.

Wstrzymałam oddech.

Na wielkim ekranie za publicznością pojawiły się pierwsze słowa utworu

jeszcze chwila i wejdzie

emgf ta niepewność !

` You've been on my mind,
I grow fonder every day,
Lose myself in time,
Just thinking of your face,
God only knows why it's taken me so long to let my doubts go,
You're the only one that I want `

Mój Boże ! Nigdy nie słyszałam, żeby tak dobrze śpiewała. Ryknęła głębokim głosem, a po pierwszym wersie publiczność zawyła i zaklaskała. Refren wyszedł jej jeszcze lepiej. Opinie jurorów były jak najbardziej pozytywne.

-Dobrze.. prosimy teraz Nel Malik.

Ni stąd ni z owąd serce skoczyło mi do gardła, krew uderzyła do głowy ; nie wiedziałam, co się dzieje. Czy idę, czy stoję, albo i leżę. Ale nie, poczułam w rękach mikrofon, więc chyba musiałam iść. Do głowy dochodziły mi różne dźwięki, krzyki, chyba Louis darł się że jestem jego małym marchewiątkiem. Nie kontrolowałam swojego ciała. Kompletnie. Zachowywałam się jak kukła, i miałam wrażenie że jestem w śnie. Byłam strasznie ciekawa, jaką mam minę – może się rozpłakałam ? Albo śmieje się jak szaleniec ?

- Dzii.. dzień dobry – wydukałam krztusząc się własną śliną.

-Nel, co wylosowałaś ? - tym razem głos zabrał sam dyrektor FlairSchool. Chyba. Oczy mi zaszły mgłą, więc nie wiele zdołałam rozpoznać. Wyciągnęłam z kieszeni małą karteczkę, wstrzymałam oddech i..

-Whitney Houston. I will always love you. - Tak ! Odetchnęłam. Jeszcze niedawno śpiewałam to sprzątając pokój i nie sprawiało mi raczej trudności.

- Przepiękny klasyk. Zaczynaj.

` If I should stay
I would only be in your way
So I'll go but I know
I'll think of you
Every step of the way `

Mały wdech i ..

` And I will always love you
I will always love you
You my darling you`

Śpiewając refren odważyłam się podnieść wzrok. Cała widownia krzyczała z entuzjazmem, co sprawiło że mój strach zamienił się w radość i wielka ekscytację. W jednym z pierwszy rzędów siedziało One Direction. Napotkałam wzrok Harrego – gdy zauważył, że na niego patrzę, wyciągnął dwa kciuki na przód i uśmiechnął się od ucha do ucha. Na jego policzkach pojawiły się gigantyczne dołeczki. Obok niego Niall i Louis wyprawiali jakiś dziwny taniec, a Zayn łapał Liama wpół i udawali scenę z Titanica. Ciekawe kiedy skapną się, że to nie ta piosenka była w soundtracku do tego filmu.

Skończyłam. Łapczywie wciągnęłam nosem i buzią upragnione powietrze, bo podczas śpiewania brakowało mi tchu.

- Nonono... coś niesamowitego. GRATULACJE ! - wykrzyknął jeden z jurorów. Myślałam że pęknę z dumy. Pozostali też powiedzieli mi same miłe słowa.

Po dwóch godzinach otrzymałyśmy wyniki. Znaleźliśmy się w grupie szczęśliwców, którzy dostali się do szkoły. Nie mogłyśmy oddychać ze szczęścia, ale także z powodu zmasakrowania naszych ciał przez One Direction. Zwalili się na nas jak tabun głodnych hien na padlinę, miażdżąc nas o podłogę.

_

Mój pokój wyglądał jak po przejściu tornada. Istne pobojowisko.

Cała zawartość szaf, szafeczek, pół, półeczek, szuflad, szufladek i innych zakamarków o których istnieniu zapomniałam znalazła się na podłodze. Chwała tobie, Lilian, zawodowy bałaganiarzu.

-COŚ TY TU ZROBIŁA ?! Poszłam tylko po picie i walizki ! Ileż mi to zajęło, 5 minut ?

-Wiesz, myślałam o zawodzie płatnego psuji porządku. - uśmiechnęła się szyderczo leżąc na stercie koszulek.

Słysząc mój krzyk do pokoju wpadł Niall. Oczy miał wielkości pięciu złotych (od autorki – nie wiem jaka w Anglii jest największa moneta, więc niech będzie stary, dobry, polski piątak :D), a na jego twarzy zagościł uśmiech od ucha do ucha.

-NA BOMBEEE ! - rzucił się w wir ciuchów, nurkując w nich coraz głębiej – ja tonę, Lilian, ja tonę ! Gulgulgul. Potrzebuje sztucznego oddychania! - po chwili wyłonił się z kolorowego morza tkanin z stanikiem przysłaniającym mu widok na świat. - Hej, to chyba nie są twoje usta.

Szybko zorientował się, co ma na głowie i go zdjął.

- EJ! Stanik z wydzierganymi pączkami ! A propos jedzenia... zrobiłem się głodny.

-W kuchni są owoce.

-A kiełbasa się znajdzie ?

Wyciągnęłam go z pokoju i zamknęłam drzwi. Oj biedna, niedożywiona dziecinka.

Szybko ogarnęłyśmy to co trzeba. W walizkach znalazła się prawie cała zawartość mojego pokoju – z wyjątkiem mebli i 'ministudia ' nagraniowego.

Jechaliśmy do tego ośrodka nie na miesiąc, czy dwa, nie dla zabawy i nie za darmo – to była prawdziwa, ekskluzywna szkoła z swego rodzaju eleganckim internatem. Tyle że przedział wiekowy nie był ograniczony, więc spodziewałam się niezłego miszmaszu. Artyści którzy ukończyli szkołę będą uczęszczać tylko na zajęcia takie jak śpiew czy sztuka, a osoby takie jak ja będą miały też lekcje typu chemia.. fizyka.(brr) . Znaczny plus odgrywa tutaj samowola uczniów, bo możemy wychodzić do miasta bez żadnych przeszkód, nikt nie pilnuje ciszy na korytarzach – przecież kto będzie miał czelność drzeć się na przykład na Rihannę, która postanowi urządzić w swoim apartamencie imprezę ?

Nikt.

Możliwość uczestnictwa w takim projekcie słono kosztuje. Gwiazdy z prawdziwego przypadku, znani w showbiznesie sami zostawali do niej zaproszeni – oczywiście ze zniżkami. Szare myszki takie jak ja, musiały być ustawione lub polecone przez kogoś sławnego.

Podczas szkoleń tego typu wyłoniło się wiele gwiazd, które stały się milionerami znanymi w całym świecie. Zayn więc uparł się, że jak na rodzinę Malików przystało i ja muszę zabłysnąć w showbiznesie. Jednak oprócz talentu trzeba mieć też szczęście, którego mi trochę brakuje.

Z zamyślenia wyrwał mnie dzwonek telefonu. Wyciągnęłam z kieszeni komórkę – na wyświetlaczu pokazała się nazwa..

Eric.

Tylko nie on. Czego tym razem chce ?

Odrzuciłam połączenie i rzuciłam urządzenie na łóżko. Nerwowo przechadzałam się w tę i z powrotem, a natłok myśli rozwalał mi czaszkę.

- Czy to.. ?

- Tak.

Telefon znów się odezwał. Tym razem odebrałam.

- Hej, kotku, widziałem cię w telewizji !

- Nie mam przyjemności z tobą rozmawiać.

- Ej Nel, przecież to co było jest przeszłością. Oj raz się zdarzyło. Ja cie kocham, nie ma dnia żebym nie myślał o naszych wspólnie spędzonych chwilach..

- Nie ma dnia, żebym nie myślała o tym co mi zrobiłeś – warknęłam z trudem powstrzymując się od rzucenia telefonem o ścianę. - Żegnam.

Czerwona słuchawka.

Eric Brooks. Członek kadry młodzieżowej piłki nożnej, w mojej starej szkole. Były kapitan.

Były chłopak.

Pół roku temu podczas imprezy u Lilian zachowywał się zbyt nachalnie – nie wiem, czy coś brał, czy był pijany czy nie – nie obchodzi mnie to. To nie usprawiedliwia tego co zrobił. Powiedziałam mu stanowcze Nie. W odpowiedzi zawlókł mnie w kąt. Wyzywał, bił, dopiero po paru minutach mój kolega z klasy zobaczył że coś jest nie tak. Pomógł, ale rana w pamięci pozostaje.

- Nel. Zapomnij o tym. Już więcej nie będzie cie nachodził. A nawet jeśli, to Harry z nim upora.

- Co ? Harry ?

- Nie, Jaś Fasola. Obudź się dziewczyno i zwróć uwagę na to, w jaki sposób na ciebie patrzy. Zresztą reszta chłopaków też chętnie dałaby mu w gębę.

Zdezorientowana uwagą o Hazzie wróciłam do zasuwania walizek. 

__________________________

Na początku chciałam bardzo podziękować za te 4 komentarze, dały mi takiego kopa, że za jednym zamachem napisałam ten rozdział.(chociaż nie wiem czy z ekscytacji nie spaprałam tego wszystkiego XD). Z całego serca wam dziękuję za tak miłe słowa. Bardzo wiele dla mnie znaczą.
Jak wiecie niedawno odeszła od nas wspaniała kobieta i artystka, jaką była Whitney Houston, dlatego ku jej pamięci postanowiłam, że Nel podczas przesłuchań wylosuje jej piosenkę.
Jeśli wy też dopiero zaczęliście ferie, to życzę wam udanego tarzania się po śniegu. Jutro ulepię z siostrą bałwany imitujące One Direction - Lou będzie zachwycony ze swojego nosa :D A bloggerom wracającym do szarej rzeczywistości jaką jest szkoła, życzę wytrwałości :)
___
P.s znowu o czymś zapomniałam xd Jak sądzicie, lepiej pisać rozdziały takiej długości czy krótsze ?